Waarom we meer met vrienden moeten 'hangen'
En: wat is 'Internal family systems', de nieuwste hype in therapieland?
Hi! In Therapie heeft nu 4.500 lezers🩵🩵🩵 Voor wie nieuw is hier: Ik ben Lena Bril, journalist en filosoof, en werk momenteel aan een boek over de vraag: waarom zitten zoveel mensen in therapie? In deze sub schrijf ik over mentale gezondheid, en, naja, eigenlijk over alles wat me fascineert. Zoals celebrity culture of moderne relaties. Vind je deze Substack interessant? Stuur ‘m door! Op naar de 5.000 lezers.
Afgelopen week was ik in Parijs. Voor de verandering heb ik geen lijst met must-go restaurants in Belleville afgewerkt of gezocht naar de ultieme croissant (pastry-toerisme schijnt een serieus fenomeen te zijn), maar gewoon, met mijn gezelschap in de stad gehangen. We hadden geen plan of verwachting – we hingen wat in parken, café’s, een enkel museum – en in die lummelstaat kon het soort intimiteit (loom, lacherig) ontstaan die ik al lang niet ervaren had.
Millennials, zoals ik, staan bekend om hun agendahedonisme: elk blok in de Google Calendar moet optimaal gevuld worden met Matcha-dates, sportklasjes, coachingsessies en andere vormen van zelfontwikkeling. Tel daarbij op dat een groot deel van hun leven zich online afspeelt, en je begrijpt waarom simpelweg ‘hangen met vrienden’ voor deze generatie een zeldzaamheid geworden is.
Dat is zonde, schrijft de Amerikaanse academicus Sheila Liming in Hanging Out. Hangen is volgens Liming als jammen: een gitarist begint een loopje, een zangeres neuriet mee, iemand trommelt op een speaker of slaat een akkoord aan. Muzikanten lopen de repetitieruimte in en uit, soms ontstaat er synergie, vaker niet. Jammen is doelloos – in tegenstelling tot optredens repeteren of nummers opnemen. En jammen is per definitie een rommelig proces: een sessie heeft geen afgebakend begin of einde.
Eenzelfde soort ongestructureerd samenzijn typeert hangen met vrienden. Hangen is na afloop van het huisfeest samen theedrinken en opruimen. Hangen is wandelen met vrienden door de stad en eindigen in het café. Hangen is ook: verveling, ergernis, ongemak – maar bovenal verwachtingsloos.
Na de studententijd is de millennial deze vorm van laagdrempelig samenzijn verleerd, constateert Liming. Tijd met vrienden doorbrengen heeft dezelfde structuur gekregen als een vergadering: alle punten moeten binnen de koffieafspraak (‘ik heb een uurtje!’) ter tafel komen.
Zo komt niet alleen de tijd met vrienden onder druk te staan (is het wel gezellig genoeg?) of de vriendschap zelf (is deze vriend de tijd wel waard) – door het verdwijnen van ‘hangen’ lopen we een cruciale vorm van samenzijn mis. Wie geen gezin, huisgenoten of collega’s heeft om dagelijks langdurig mee te vertoeven in dezelfde ruimte, moet het doen met korte afspraken.
De behoefte aan hangen proberen velen nu online te vervullen. ‘Parasociaal hangen’ is dan ook in opkomst: op platforms als Twitch ‘hangen’ (voornamelijk) mannen uren virtueel met hun favoriete creators (en dreigen zo politiek te radicaliseren). Op Reddit ‘hangen’ White Lotus-fans met elkaar in nerdy thema-kanalen. Wat de gevolgen kunnen zijn als mensen er maar niet in slagen om gezelschap te vinden om mee te hangen, beschrijf Tony Tulathimutte mooi in zijn boek Rejection.
Op TikTok riep deze tijdsgeestduider daarom ‘hangen met vrienden’ uit tot hét nieuwe statussymbool onder millennials en Gen Z’ers. Je moet immers maar de tijd hebben (en de vriendengroep) om uren mee samen te kunnen zijn. En zo maakt deze TikTokker ook van ‘hangen’ weer een middel tot een doel (sociale status), in plaats van dat de ervaring van de intimiteit voorop staat.

Enable 3rd party cookies or use another browser
Tipssss
Moeten we baby’s optimaliseren? Vier op de tien Amerikanen zeggen dat zij zouden overwegen om embryo-screening te gebruiken als ze daarmee de kans kunnen vergroten dat hun toekomstige kroost naar een Ivy League universiteit kan. “Sex is for fun, and embryo screening is for babies.” “It’s going to become insane not to screen for these things.” (New York Times)
Ik vroeg me af waarom iedereen dure gekleurde theedrankjes met tapiocaballetjes en ubecream drinkt.
geeft uitvoerig antwoord in haar fascinerende (en scherpe) nieuwsbrief over de cultuur achter bubble tea.Waarom gaan zoveel Nederlanders met een hersenschudding naar deze kliniek in Utah? NRC reisde mee met een patiënt en doet verslag van de onconventionele methode (die veel doet denk aan behandelingen voor mentale gezondheidsproblemen).
God maakt écht een wonderlijke comeback. Volgens het CBS is er na decennia ontkerkelijking weer een kleine stijging te zien in religieuze gevoelens. Interessant: Gen Z’ers zijn geloviger dan millennials. (Volkskrant)
In therapieland heeft iedereen het over één nieuwe methode: internal family systems. Wat houdt deze therapievorm in en hoe zit het met de wetenschappelijke onderbouwing? (The Nation)
Wat doe je als al je vrienden kinderen krijgen? Nieuwe vrienden maken. Voor mijn rubriek Lena zoekt houvast in Trouw deed ik verslag van mijn zoektocht
Tot de volgende!
.
Interessant artikel tip je uit The Nation over IFS. Ze kijken volgens mij niet persee kritisch tegen dit soort therapie aan, behalve misschien de dubieuze opleiding in niveaus (waar tref je dit nou niet aan), of ik heb er overheen gelezen.
Naast hoofdtherapie (gespeksvoering) is lichaamsgerichte therapie mijns inziens een belangrijk onderdeel van een goede trauma-behandeling.
maar toch viel mij het volgende in /aan het artikel wat bijzonders op:
Heb je het een-na-laatste woord van de URL gelezen?!
https://www.thenation.com/article/society/internal-family-systems-scam/tnamp/
Ook is de “technische” ondertitel, (die niet in het artikel benoemd staat) interessant. Deze verschijnt als je de link in bijvoorbeeld whats app plakt:
The Rapid and Dubieus Rise of Internet’s New Favorite Therapy
Steek(je) onder de gordel?