TikTokrituelen, telepathie, open-label placebo's en praten tegen jezelf
I love TikTok. Mijn lievelingsritueel is om elke avond, na een lange werkdag, op mijn laptop (I know, heel boomer) naar de filmpjes te kijken die mijn beste vriendin met me heeft gedeeld. Onze chat is een soort doorlopende viering van onze relatie (veel TikToks die we elkaar sturen haken in op onze gesprekken, of zijn simpelweg een ode aan vriendschap). Daarna laat ik me nog een half uurtje meedeinen op de veelal vrij willekeurige stroom video’s (de afgelopen weken zat ik in snackalgoritme, daarvoor zag ik veel mannen die haten op het kapitalisme) voordat ik mezelf van het scherm losruk.
Eerder had ik verre van een gezonde relatie met TikTok (of andere sociale media). Tijdens mijn eerste stappen op het Chinese platform, belandde ik binnen een half uur in een eetstoornisfuik, en bleef daarin weken verstrikt, tot het punt dat ik zelf weer calorieën ging tellen. Ook kwam ik regelmatig in het mental health hoekje van TikTok terecht, een plek waar zelfbenoemde experts mij vertelden dat mijn gevoel van onrust of onbehagen veroorzaakt zou worden door dan wel ADHD, dan wel een cortisolafwijking, dan wel een narcistische of emotioneel onvolwassen ouder. Zulke video’s kunnen, net als die eetstoorniscontent, psychische problemen voeden of verergeren.
Tegenwoordig hanteer ik een strikt swipe-protocol: alle video’s die maar iets te maken hebben met mentale gezondheid, veeg ik direct weg. En ik probeer mijn socialemediagedrag altijd sociaal te houden – vandaar dat ritueel met mijn beste vriendin.
Ik geloof dus niet dat sociale media per definitie slecht zijn voor je mentale gezondheid. Sterker: ik denk dat TikTok, mits je het ‘goed’ gebruikt, simpelweg een aangename vorm van (gezamenlijk) entertainment kan zijn. Helaas werken die sociale platforms zo’n ‘goede’ omgang op alle mogelijke manieren tegen. Daarom ben ik deze maand ambassadeur van de campagne meisocialvrij en ruil ik mijn favoriete avondritueel tijdelijk in voor een andere lievelingshobby: boeken lezen.
Tipsss
Een maand zonder social betekent ook: een maand series kijken zonder tweede scherm. Tv kijken in 2025 lijkt eerder een bron van frustratie dan van plezier: eerst moet je eindeloos veel opties doorploegen om uiteindelijk toch weer te eindigen bij Friends. Om maar te zwijgen over de hoeveelheid abonnementen die een mens nu kan afsluiten (of je probeert in één maand The Studio én alle seizoenen van Severance bingen, voordat je Apple+ weer inruilt voor Disney). Je zou bijna terugverlangen naar de tijd dat MTV gewoon bepaalde of je het hele weekend Room Raiders (balen) of Cribs (top) keek. Vulture ondervroeg 2.000 kijkers over hun kijkgedrag en wilde weten: word je daar eigenlijk gelukkig van? Het resultaat is deze interessante analyse.
In de populaire podcastserie The Telepathy Tapes claimen de ouders van niet sprekende kinderen met autisme dat hun kroost hun gedachte kan lezen. Fascinerende long read in The Cut over non-verbale communicatie, de intense band tussen moeder en kind, en de hunkering naar spiritualiteit.
Het jaarlijkse World Happiness Report is verschenen. Wat blijkt: in landen waar mensen het gevoel hebben terug te kunnen vallen op anderen, is men het gelukkigst (Nederland staat op nummer vijf, één plek hoger dan vorig jaar). Schrijnend inzicht: we zijn onnodig pessimistisch over de medemens: in werkelijkheid zijn anderen behulpzamer dan we denken. Tja, de meeste mensen deugen dus écht. Nu moeten we dat nog gaan geloven.
Dit is zo fascinerend: het placebo-effect werkt óók als mensen weten dat ze een neppil krijgen toegediend. Wired
In de categorie nieuws over de mens-hondrelatie: onderzoekers constateerden dat mensen de band met hun viervoeter hoger waarderen dan die met hun beste vriend. The Guardian.
Waarschijnlijk volgt binnenkort het nieuwsbericht dat mensen de relatie met hun AI eveneens hoger waarderen:
Ik heb, zoals de meeste mensen, een doorlopende innerlijke monoloog in mijn hoofd. Andere mensen denken eerder in beelden, en bij een nog kleinere groep is het volledig STIL in hun bovenkamer. En er blijkt nog een fascinerende groep te zijn: mensen met afantasie. Zij kunnen niet in zichzelf mentale beelden oproepen. Lees vooral deze fascinerende substack van onderzoeker
over mensen met een radicaal andere binnenwereld.
Heb je nog lees-of luistertips voor mijn social vrije maand? Drop ze in de comments.
Tot de volgende!