Paddo's tegen de winterdip

Kun je een catharsis afdwingen?

Op zoek naar 'geloof' en 'geluk' op de Veluwe

Geprimed door films als The Holiday kreeg ik in december last van wat TikTok ‘cabin fever’ noemt. Dus huurde ik een hutje op de Veluwe, aan de bosrand van Putten.

Het huisje – een moderne stacaravan – was door de eigenares met volle overgave ingericht. Schapenvachten, sierkussens, fluwelen lampenkappen, zelfs de print op behang – het volledige interieur blonk uit in aaibaarheid. Zoals mijn reisgenoot bij aankomst droogjes opmerkte: ‘alles is hier fluf.’

Zelfs de kerstboom voelde fluffy

Eerst had ik drie dagen alleen in het fluffy hutje doorgebracht, om te schrijven. ‘s Nachts bleek ik echter niet opgewassen tegen een combinatie van de afzondering (alleen bij een bosrand) en een synthetisch fleece dekbed (fucking fluf). Van slapen (en schrijven) kwam weinig terecht.

Slechte nachtrust is killing voor de mentale gezondheid, en duwde me nog iets dieper in mijn decembersomberte. Gelukkig bracht de reisgenoot afleiding mee: er stond (je bent een millennialcliché of niet) een truffeltrip op de planning.

Steeds vaker lees ik over psychedelica als medicijn tegen depressie, en stiekem hoopte ik op een alles-veranderende-ervaring, een frisse wind door mijn brein die alle vastgeroeste gedachtepatronen zou doorbreken.

Acht uur later voelde mijn hoofd niet anders dan voor de hallucinante boswandeling. Ja, er waren filosofische inzichten (‘De lucht is er áltijd’) – maar de gehoopte persoonlijke transformatie bleef uit. Gek is dat: alsof enkel de verwachting op grootste verandering, op een catharsis, het beoogde effect teniet doet. Uiteindelijk was ik na de tocht langs ademende bomen en fluisterende paddenstoelen vooral opgelucht weer in de realiteit terug te keren. Wat op zichzelf óók weer een verlossende ervaring kan zijn – zo vervelend was het dan toch niet, die vertrouwde werkelijkheid.

Leesvoer

• Voor wie ook last heeft van een winterdip en op zoek is naar een persoonlijke transformatie: The Guardian verzamelde honderd (kleine) levensveranderende tips van lezers en auteurs. Sommige zijn zo lief, zoals, tip 32: Listening to the same song every morning – The Lark Ascending by Ralph Vaughan Williams. It has negative and positive associations for me. I dry-brush my body and notice the sensations, remembering the painful and pleasurable. It reminds me that life contains both and that I am OK. 🥹

• Ingrijpender, maar volgens (ervarings)deskundigen wél effectief: maak een grote ommezwaai. Verander van baan, verbreek je relatie. Mocht je zo’n ingrijpende verandering overwegen, lees dan eerst even deze analyse op De Correspondent.

• Excellent medicijn tegen somberte: theater. Ik zag de voorstelling Oer en Andere tijden, van ITA – aanrader!

• Een vraag die regelmatig door mijn hoofd spookt: is wellnessgoeroe en kapitalistisch icoon Gwyneth Paltrow eigenlijk een performance kunstwerk?

• Nog een favorietje van 2023 uit The Guardian: dit geweldige artikel over de totstandkoming van chipssmaken (en de geheime internationale industrie daarachter)

• Eerst bloeide de zelfhulp, toen nam zelfverbetering het over en nu draait alles om zelfontwikkeling. The New Yorker profileerde Jesse Itzler’s, een van Amerika’s grootste motivational speakers – een fascinerend inkijkje achter de schermen van de industrie, en hoe die met de tijdsgeest meebeweegt.

• Wat is er aan de hand met de meisjes? De Volkskrant zette de mogelijke verklaring voor de kelderende mentale gezondheid van jonge vrouwen op een rij.

Tot de volgende!